Elektrotechnika jest jedną z nielicznych nauk technicznych, które mają charakter stricte pomocniczy i bardzo często jedynie teoretyczny. Wprawdzie obszar zainteresowań elektrotechniki jest bardzo szeroki, ponieważ mieści się w nim całość zjawisk magnetycznych i elektrycznych, jednak w praktyce rolą elektrotechniki jest przede wszystkim przygotowywanie teoretycznych modeli wykorzystywanych później przez inne gałęzie wiedzy oraz przemysłu. Oczywiście takie postawienie sprawy nie wyjaśnia wszystkiego. W praktyce bowiem elektrotechnika ma bardzo różne oblicza. Jako nauka o tak szerokim spektrum zainteresowań, elektrotechnika zawsze dzielona jest na kolejne działy i branże, zajmujące się tylko pewnym określonym zjawiskiem. I tak wyróżnia się elektrostatykę, elektrodynamikę i magnetyzm oraz elektrodynamikę, elektronikę, teletechnikę, energoelektronikę i technikę światła, które następnie dzieli się na coraz bardziej specjalistyczne kierunki.
Ponieważ granice zainteresowań elektrotechniki są bardzo szerokie, natomiast nauka ta w zasadzie przygotowuje jedynie rozwiązania tymczasowe, modele teoretyczne i produkty pomocnicze dla innych gałęzi nauk, często traktuje się ją po macoszemu, jako przeżytek lub naukę zbędną. Tymczasem to właśnie dorobek elektrotechniki dał podwaliny do największego postępu w dziejach ludzkości, nawet jeśli wówczas jeszcze nie wyróżniano tej dziedziny wiedzy. Dziś także bez elektrotechniki nie udałoby się wiele osiągnąć. Korzystające z jej osiągnięć dziedziny wiedzy są zbyt wąsko specjalistyczne, aby operować tak dużą różnorodnością zjawisk i ich zastosowań, jak ma to miejsce w przypadku prac elektrotechników.
Gdzie więc możemy oglądać elektrotechnikę w działaniu? W praktycznie każdym układzie scalonym, systemach zabezpieczeń, miernictwie, telekomunikacji, w napędach elektrycznych. Wszystkie one są, pośrednio lub bezpośrednio, opracowywane w laboratoriach elektrotechnicznych.  Choć problemy poruszane przez elektrotechnikę mają raczej ogólny charakter, odpowiedzi na pytania w tym zakresie stanowią często klucz do dalszego rozwoju technologicznego.

Idę o zakład, że w każdym polskim domu jest jakiś elektroniczny gadżet. Nie ma też takiej dziedziny życia, w jakiej elektronika nie mogłaby już niczego poprawić. Bo przecież, jak każda nauka, również elektronika ma za zadanie opracowywać i wytwarzać przedmioty i technologie, które będą nas w różnych sytuacjach wspomagały. Najpopularniejsze urządzenia elektroniczne to radia, zegarki na rękę czy komputery, ale elektronicznie sterowane są także niektóre pojazdy, systemy inteligentnych budynków i jeszcze bardziej egzotyczne technologie.
Można więc z tego wysnuć wniosek, że elektronika nie jest nauką elementarną. Rzeczywiście, bez osiągnięć matematyki, informatyki czy nawet technologii materiałowej lub ergonomii, elektronika, jeśli w ogóle by istniała, miałaby zupełnie inną twarz.
Najściślejsza z definicji elektroniki jako nauki mówi, iż jest to dziedzina wiedzy, która zajmuje się wytwarzaniem i przetwarzaniem informacji, przy czym informacja ta jest zapisana w postaci impulsów i pól elektromagnetycznych. Brzmi to skomplikowanie i rzeczywiście takie jest, a jednak elektronika jest nauką stosunkowo młodą, która wyrosła na gruncie radioodbiorników z okresu I Wojny Światowej. Rozwój elektroniki zdecydowanie przyspieszał z każdym kolejnym jej odkryciem, ponieważ wiele układów elektronicznych stosowanych jest właśnie do opracowywania bardziej wydajnych układów elektronicznych. Nie jest to jednak, jakby się mogło wydawać, nauka działająca głównie na rzecz własnego rozwoju- każda dziedzina życia wymaga rozwiązywania nieco innych problemów i w tym celu konstruuje się zupełnie niepodobne do siebie układy elektroniczne. Jednak ich konstrukcja wymaga także zupełnie innych narzędzi, a ponieważ te często również są sterowane elektronicznie, powstaje układ, w którym elektronika asymiluje produkty uboczne własnej działalności.
A w jakiej postaci spotykamy się na co dzień z elektroniką? Przede wszystkim w postaci układów elektrycznych biernych i aktywnych, a więc składających się jedynie z oporników, kondensatorów, przewodników, półprzewodników i tym podobnych elementów. Poza tym często korzystamy z technologii optoelektronicznej- tu zalicza się wszystkie lasery i światłowody. Rzadziej natomiast mamy do czynienia z układami akustoelektronicznymi i fotonicznymi. Zazwyczaj mają one wysoce specjalistyczne zastosowania, ale ich przykładem może być pospolity czujnik ruchu.